Silverberg Robert W dol do Ziemii

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

te są w ogóle więzi międzyludzkie?
Zaczęła spokojnie recytować:
O, ukochany, bądzmy sobie wierni.
Ten świat przed nami, jak marzeń kraina -
Zwiat piękny, nowy i taki bezmierny,
A nie zna przecież pokoju, miłości,
Nie zna radości, ukojenia w bólu,
77
Nie znajdziesz tutaj światła ni pewności.
Słowa starego poematu wypłynęły z mroku pamięci. . .
Zaczął mówić dalej:
Strach nas ogarnia, szukamy pomocy,
Bo toczy się walka. . .
walka. . . walka. . . ?
. . . okrutna, zażarta. . . Dwie obce armie ścierają się w nocy. Dokoń-
czyła za niego. Tak. Jakie to do ciebie podobne, Edmundzie, w decydującym
momencie zapominasz o najważniejszych słowach.
A więc nie zawrzemy paktu o nieagresji?
Przepraszam. Nie powinnam tego mówić. Odwróciła się od niego, ujęła
jego rękę i położyła sobie na piersiach. Musnęła ją wargami. Masz rację. Gra-
liśmy wobec siebie, ale już z tym koniec. Teraz będziemy mówić tylko prawdę.
Ty pierwszy czy nildory kazały ci sprowadzić Ceda Cullena z Krainy Mgieł?
Tak odparł Gundersen. Był to warunek tej podróży.
I zgodziłeś się na to?
Wysunąłem pewne zastrzeżenia i ograniczenia, Seeno: gdyby nie chciał
pójść dobrowolnie, nie mam obowiązku go zmuszać. Ale muszę go przynajmniej
odszukać. Tyle obiecałem. Proszę cię więc jeszcze raz, żebyś mi powiedziała,
gdzie mam go szukać.
Nie wiem powiedziała. Nie mam pojęcia. Może być wszędzie.
Czy to prawda?
Niestety prawda powiedziała i na moment oczy jej straciły zimny i twar-
dy wyraz, a głos zabrzmiał jak głos kobiety, a nie jak wiolonczela.
Może przynajmniej powiesz mi, czemu uciekł i dlaczego tak im zależy, by
go odnalezć?
Jakiś rok temu powiedziała po chwili udał się na płaskowyż cen-
tralny, aby jak zwykle zbierać różne okazy. Miał zamiar zdobyć dla mnie drugą
meduzę. Tak mi obiecywał. Najczęściej wybierałam się razem z nim, ale tym ra-
zem Kurtz był chory i musiałam zostać. Ced zawędrował na tę część płaskowyżu,
na której nigdy dotychczas nie był i spotkał tam grupę nildorów uczestniczących
w jakiejś ceremonii religijnej. Wszedł pomiędzy nie i najwidoczniej musiał doko-
nać profanacji.
Czy to był rytuał ponownych narodzin? spytał Gundersen.
Nie, ponowne narodziny mogą się odbywać tylko w Krainie Mgieł. Było
to coś innego, ale, zdaję się, coś równie ważnego. Nildory były wściekłe. Ced
78
ledwo zdołał ujść z życiem. Wrócił tu i powiedział, że znalazł się w wielkim nie-
bezpieczeństwie, że nildory ściągają go, bo popełnił jakieś świętokradztwo i musi
szukać azylu. Udał się na północ, a nildory goniły go aż do granicy. Od tamtego
czasu nic o nim nie słyszałam. Nie mam żadnego kontaktu z Krainą Mgieł. Więcej
nic ci nie mogę powiedzieć.
Nie powiedziałaś mi, jakie to świętokradztwo popełnił zauważył Gun-
dersen.
Nie wiem. Nie wiem, jakie to były obrzędy i nie wiem co zrobił, że je
zakłócił. Powtórzyłam ci to, co sam mi powiedział. Wierzysz?
Wierzę powiedział i uśmiechnął się. Teraz zagramy w inną grę i tym
razem ja przejmę prowadzenie. Wczoraj wieczorem powiedziałaś mi, że Kurtz
jest w podróży, że nie widziałaś go od dłuższego czasu i że nie wiesz, kiedy wró-
ci. Mówiłaś też, że chorował, ale szybko zmieniłaś temat. Dzisiaj rano robot, który
przyniósł mi śniadanie, zawiadomił mnie, że przyjdziesz pózniej, ponieważ Kurtz
jest chory i jesteś z nim w jego pokoju, tak jak zwykle. Roboty przecież nie kła-
mią.
Ten robot też nie kłamał. Byłam tam.
Dlaczego?
By osłonić go przed tobą. Jest w bardzo złym stanie mówiła Seena
i nie chcę, by go niepokojono. Wiedziałam, że gdybym powiedziała ci, że jest
w domu, chciałbyś go zobaczyć. On nie ma dość siły na przyjmowanie gości.
Było to niewinne kłamstwo, Edmundzie.
Co mu jest?
Nie wiemy na pewno. Widzisz, niewiele udogodnień medycznych pozosta-
ło na tej planecie. Mam oczywiście diagnostat, ale tym razem nie dał on wystar-
czających informacji. Myślę, że mogłabym opisać jego chorobę, jako rodzaj raka.
Tylko, że to nie jest rak.
Możesz mi opisać symptomy tej choroby?
Na co to się zda? Ciało jego zaczęło się zmieniać. Stał się czymś dziwnym,
ohydnym i przerażającym. Nie musisz znać szczegółów. Jeśli uważasz, że to co
stało się z Dykstra i Pauleen było straszne, dopiero byłbyś wstrząśnięty do głębi
widząc Kurtza. Ale na to ci nie pozwolę. Tak samo muszę chronić ciebie przed
nim, jak i jego przed tobą. Lepiej będzie dla ciebie, jeśli go nie ujrzysz.
Seena usiadła na kamieniu, skrzyżowała nogi i zaczęła rozczesywać mokre,
zmierzwione włosy. Gundersen pomyślał, że nigdy nie była tak piękna, jak w tej
chwili, przyodziana jedynie w promienie słońca. Była tylko jedna plama na tym
obrazie zimna zawziętość w jej oczach. Czy powstała dlatego, że każdego dnia
patrzyła na tę potworną rzecz, którą stał się teraz Kurtz?
Kurtz został ukarany za swoje grzechy powiedziała Seena po długiej
chwili.
Czy rzeczywiście w to wierzysz?
79
Tak, wierzę odparła. Wierzę, że istnieją grzechy i że jest pokuta za
grzechy.
I że gdzieś wysoko na niebie siedzi starzec z siwą brodą i zapisuje każdemu
jego złe uczynki tu cudzołóstwo, tam kłamstwo, tu obżarstwo, a tam pycha?
%7łe rządzi światem?
Nie mam pojęcia, kto rządzi światem stwierdziła Seena. I czy w ogó-
le ktokolwiek nim rządzi. Zrozum mnie dobrze, Edmundzie: nie usiłuję przenosić
średniowiecznej teologii na Belzagor. Nie będę twierdziła, że w całym wszech-
świecie obowiązują te same fundamentalne zasady. Mówię po prostu, że tu, na [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum