[ Pobierz całość w formacie PDF ]

młoda dziewczyna przeczytała pierwszy tom Kapitału Marksa, usłyszała 
jak pózniej twierdziła   dzwon żałobny bijący dla kapitalizmu, obwieszczający, że wkrótce
grabieżcom zostanie odebrany ich łup . Z pewnością miewała romantyczne porywy.
Nadieżda była ciemnowłosa i dosyć atrakcyjna. Rewolucyjny zapał młodego Lenina wywarł na niej
wielkie wrażenie. Spacerowali bulwarami nad Newą i gawędzili o obaleniu kapitalizmu oraz o
pomszczeniu śmierci brata Lenina, powieszonego za udział w spisku na życie cara.
Jednakże Lenin interesował się równocześnie jedną z przyjaciółek Nadieżdy, dowcipną i żądną
przygód Apolinarią Jakubową. Oświadczył się jej tuż przed swoim aresztowaniem za działalność
wywrotową. Z więziennej celi napisał do Apolinarii i Nadieżdy, aby zjawiły się pod murem, na ulicy
Szpalernej, by mógł zerknąć na nie spoza krat. Apolinaria nie przyszła, Nadieżda samotnie objęła
wartę. Lenin zrozumiał, że jego oświadczyny zostały odrzucone.
Wkrótce aresztowano również Apolinarię i Nadieżdę. Zesłano je na Syberię. Po kilku miesiącach
młody profesor prawa pomógł Apolinarii w ucieczce. Pojechali razem do Londynu, gdzie w 1902
roku spotkali się z Leninem i Nadieżdą. Apolinaria pomogła kochankom znalezć niedrogie lokum pod
numerem 30 przy Holford Square.
Po krótkim pobycie w więzieniu także Lenin musiał wyruszyć na Syberię. W tym czasie on i
Nadieżda byli już zaręczeni, więc poprosili władze, by wolno im było udać się na zesłanie razem.
Otrzymali zgodę, pod warunkiem, że się pobiorą. Siostra Lenina, Anna, nie była zachwycona.
Napisała, że  Nadia wygląda jak śledz .
Choć Nadieżdzie nie brakowało w młodości urody, w chwili ślubu z Leninem utraciła już cały swój
czar i wyglądała staro. Pisarz Ilja Erenburg stwierdził złośliwie:  Wystarczy jeden rzut oka na
Krupską, a zrozumiecie, że Lenin nie interesował się kobietami . Ponadto oblubienica cierpiała na
chorobę Gravesa* co oznaczało, że nie będą mogli mieć dzieci. On także nie był zbyt pociągający.
Pierwsze słowa, jakie Nadieżda skierowała do narzeczonego po przybyciu na Syberię, brzmiały:
 Och, jak obrzydliwie się roztyłeś! . Tej nocy pili z miejscowymi i udali się do sypialni dopiero o
świcie.
Jeśli istniała jakakolwiek szansa na rozkosze miodowego miesiąca, zniweczyło ją przybycie matki
Nadieżdy. Była to głęboko religijna kobieta o nadzwyczaj ostrym języku.
Nieustannie sprzeczała się z Władimirem.
Z czasem Lenin zagustował w kobietach z klas uprzywilejowanych. W 1905 roku mieszkał w Sankt
Petersburgu pod przybranym nazwiskiem, by uniknąć aresztowania. Poznał
przystojną rozwódkę, znaną jako Elizabeth de K. Była to niezależna finansowo arystokratka o
wyrafinowanych gustach artystycznych i literackich. Uwielbiała wystawny styl życia.
Spotkali się w restauracji  Tartar , gdzie Lenin jadał obiady w towarzystwie jednego z przyjaciół,
Michaiła Rumiancewa. Elizabeth siedziała samotnie, a Lenin nie mógł oderwać od niej wzroku.
Rumiancew znał ją trochę, więc zaprosił damę do ich stolika.  Poznasz nadzwyczaj interesującego
człowieka  uprzedził ją  jest bardzo sławny, ale nie wolno ci zadawać zbyt wielu pytań . W
chwilę potem rozbawionej i zaciekawionej Elizabeth przedstawiono niejakiego Williama Freya.
Zapytała go, czy jest Anglikiem.  Niezupełnie 
odparł tajemniczy mężczyzna.
Gawędzili około godziny. Elizabeth świadoma była, że nieznajomego otacza aura niebezpieczeństwa,
lecz nie miała pojęcia, że to jest właśnie osławiony W. Lenin, który pisuje pełne ognia artykuły do
 Nowej %7łyzni . Lenin, o którym mówi cały Petersburg.
Tydzień pózniej Elizabeth odwiedziła redakcję  Nowej %7łyzni , gdzie natychmiast natknęła się na
swojego  Anglika .  Cieszę się, że panią widzę  powiedział  martwiłem się o panią. Nie
przychodzi pani już do Tartare? . Elizabeth zrozumiała, że Frey chciałby spotkać się z nią ponownie,
lecz znała go zbyt słabo, by przyjąć jego zawoalowane zaproszenie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • angela90.opx.pl
  • Archiwum