Farquhar_Michael_ _Krolewskie

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

się moim udziałem. Gdyby religia nie nauczyła mnie rozmyślania o Bogu, zabiłabym się, takie
bowiem życie, nawet przez tydzień, to istne piekło. Będę gorzko płakać, jeśli moja siostra
znajdzie się w podobnym położeniu , napisała.
Niestety, młoda Antonina znalazła się w bardzo podobnej sytuacji. Została wydana za delfina
Francji, przyszłego króla Ludwika XVI. Posunięcie to jej matka uznała za wielkie zwycięstwo
dyplomatyczne Austrii. Trudno byłoby jednak uznać Ludwika za księcia rodem z dziewczęcych
marzeń. Delfin był, powiedzmy to szczerze, prymitywnym bezpłciowym tłuściochem gardzącym
higieną osobistą. Ambasador Neapolu zauważył, że delfin sprawiał wrażenie człowieka, który
urodził się i wychował w lesie . Madame Du Barry, kochanka jego dziadka, Ludwika XIV,
nazwała go otyłym, zle wychowanym chłopakiem .
Młody Ludwik miał jeszcze jeden problem. Podobnie jak mąż Katarzyny Wielkiej, Piotr III,
cierpiał na stulejkę. Jeśli połączymy to z jego chorobliwą nieśmiałością oraz wielkim lękiem
przed zabiegiem chirurgicznym, który usunąłby ten drobny cielesny defekt, dojdziemy
niechybnie do wniosku, że Ludwik nie był wspaniałym kochankiem. Maria Antonina zaś była
bardzo samotną panną młodą. Ludwik starannie unikał żony i małżeńskiego łoża, pozostawiając
biedną dziewczynę samą na dziwnym, zepsutym dworze Ludwika XV w
Wersalu. Chociaż po przejęciu przez Ludwika tronu Francji małżonkowie w końcu
przystosowali się do siebie, niewiele czasu im pozostało, by cieszyć się życiem. Ich wspólnemu
frywolnemu stylowi życia położyła kres francuska rewolucja, która wkrótce upomniała się o ich
królewskie głowy.
6. Małżeństwo z piekła rodem
Niewiele znanych katastrof małżeńskich, tak często nawiedzających królewskie stadła,
dorównuje pod względem braku harmonii związkowi króla Anglii Jerzego IV i Karoliny z
Bmnszwiku. Owa nad wyraz niedopasowana do siebie para stanowiła gwarancję i atrakcję
sojuszu, który skazany był na klęskę, zanim się jeszcze narodził. Jerzy, książę Walii, miał już
wówczas stałą kochankę i potajemną żonę, wdowę Fitzherbert, którą poślubił jednak po kryjomu,
bez zgody króla, co stanowiło naruszenie prawa. Oprócz tego pani Fitzherbert była katoliczką -
kolejne pogwałcenie panujących zakazów. Książę Jerzy stanął wobec perspektywy utraty
pierwszego miejsca w gonitwie do tronu.
Skuszony obietnicą, że parlament spłaci jego ogromne długi, Jerzy dał się przekonać do
oddalenia nielegalnej małżonki i poślubienia swej niemieckiej kuzynki, Karoliny. Zaiste, wysoka
cena za czyste konto bankowe. Pomijając inne względy, Karolina była nieokrzesaną, odrażającą
ekshibicjonistką o nienasyconym temperamencie seksualnym. Harris, lord Malmesbury, którego
wysłano z misją sprowadzenia Karoliny z Brunszwiku w celu poślubienia księcia, opisał ją jako
osobę pozbawioną wyuczonej moralności i wszelkiego wrodzonego poczucia jej wartości lub
niezbędności .
Podobną sławą cieszyła się Karolina w całych Niemczech. Była osóbką niskiego wzrostu i
przysadzistą. Wedle opisu lorda Malmesbury, jej głowa była zbyt duża w stosunku do reszty
ciała, szyja zaś za krótka .
Najwyrazniej cierpiała Karolina na tę samą królewską dolegliwość - porflrię - która
przyprawiała o ataki obłędu jej przyszłego teścia i wuja, Jerzego. Chociaż matka księcia Jerzego,
królowa Charlotte, miała poważne zastrzeżenia co do walorów Karoliny, jego ojciec był nią
oczarowany. Okazując przenikliwy osąd, którym wykazał się wcześniej w ocenie nastroju, w
jakim znajdowali się amerykańscy koloniści, Jerzy III z zadowoleniem przyjął swoją siostrzenicę.
To naturalne, że jest osobą najbardziej mi odpowiadającą , napisał w liście do premiera rządu,
Williama Pitta. Wyrażam swoją aprobatę dla tego związku .
Po raz pierwszy książę Walii został przedstawiony narzeczonej 5 kwietnia 1795 roku.
Malmesbury był na miejscu i opisał scenkę, która rozegrała się w pałacu św. Jakuba. Książę
odwrócił się na pięcie i wycofał do swojego apartamentu. Wezwał mnie do siebie, mówiąc:
Harris, nie czuję się zbyt dobrze. Błagam, przynieś mi kieliszek brandy . Po trzech dniach i wielu
następnych kieliszkach brandy szczęśliwą parę połączono świętym węzłem małżeńskim. Jerzy
spędził noc poślubną, leżąc pijany na podłodze. Przez cały miesiąc miodowy u boku księcia
znajdowała się jego kochanka, lady Jersey.
W kilka tygodni pózniej, chociaż nie żyli już ze sobą jak mąż i żona, Karolinie udało się zajść
w ciążę. Zrealizowawszy dwa główne cele tego małżeństwa - spłodzenie prawnego dziedzica i
spłacenie długów - książę ogłosił formalną separację z Karoliną. Naturalne skłonności nie
podlegają naszej władzy , napisał do żony. Nie powinniśmy też przed sobą odpowiadać, natura
bowiem nie uczyniła nas odpowiednimi dla siebie. W naszej mocy leży jednak zachowanie
spokoju i miłego towarzystwa. Niechaj więc nasze stosunki do tego się ograniczą .
Karolina zrozumiała treść listu jako przyzwolenie męża na prowadzenie swobodnego życia.
Wykorzystała je w niezwykle spektakularnym stylu. W nieprzyzwoity sposób publicznie
odsłaniała swoje ciało. W istocie, stała się ekshibicjonistką. Jaką nieobyczajną kobietą była
księżna Walii! , wołała lady Hester Stanhope. Wielu kapitanów floty zapłoniłoby się ze wstydu,
widząc, jak tańczy, obnażona niczym dziewka z opery . Lord Holland nazwał ją całkowicie
pozbawioną wszelkiej delikatności niewieściej , wielebny William Mason napisał zaś do biskupa
Hurda: w zupełności podpisuję się pod hipotezą o obłędzie Jej Królewskiej Wysokości .
Wszystkie te plotki doprowadziły w końcu do postawienia Karoliny przed sądem. Lady
Douglas rozpuściła wieści, że rozpustna księżniczka zaszła w ciążę w wyniku cudzołożnego
związku i urodziła chłopca bękarta. Oburzony mąż Karoliny zarządził wszczęcie dochodzenia i
król wyraził na to zgodę. Owo delikatne dochodzenie rozpoczęto w lipcu 1806 roku. W kilka
miesięcy pózniej Karolina została oczyszczona z zarzutów, jednak dokładna analiza jej życia
seksualnego doprowadziła reputację księżnej do ruiny.
Księżna Walii stała się społecznym pariasem. Osiem lat pózniej, zmęczona wiecznymi
prześladowaniami, uciekła z Wielkiej Brytanii wprost w ramiona króla Neapolu, Joachima. Był
to bolesny cios dla Jerzego, który pełnił teraz urząd regenta w królestwie ojca, Joachim był
bowiem szwagrem cesarza Francji Napoleona - arcywroga księcia regenta. Gdy okres świetności
Neapolu dobiegał końca po ucieczce Napoleona z wygnania na Elbie w roku 1815, zagraniczne
przygody Karoliny dopiero się rozpoczynały. Wkrótce znalazła sobie nowego kochanka. Jest ze
mną kurier Napoleona , oznajmiła. To dla mnie prawdziwy skarb, człowiek wiemy i roztropny.
Zamierzam go sobie zatrzymać . Napoleoński kurier i była królowa włóczyli się po całej
Europie, obnosząc się ze swym komedianckim romansem wszędzie, dokądkolwiek się udali.
Obsypywała go zaszczytami, nadając tytuł Kawalera Maltańskiego i Kawalera św. Grobu oraz [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum