Gold Kristi Doktor zwany PoĹźÄdaniem

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

87
S
R
- Byłam za bardzo ufna - poprawiła. - A on był mi-
strzem w sprawianiu, by kobieta czuła się wyjątkowa.
Obsypywał mnie prezentami, był troskliwy, szeptał mi-
łe słówka i...
- Był wspaniałym kochankiem?
- Bardzo przeciętnym. - Michelle roześmiała się
ponuro. - Był moim pierwszym mężczyzną, więc nie
miałam porównania, ale uczciwie ci mówię, że chyba
wielki orgazm oznaczał według niego te wielkie kufle
piwa, jakie podają w barach podczas szczęśliwej go-
dziny".
- %7łartujesz!
- Wcale nie - odparła Michelle, wpatrując się w
belki sufitu.
Nick delikatnie odwrócił jej twarz w swoją stronę.
- Musiał być wyjątkowym idiotą.
- Och, w pewnych sprawach był mądry. Tylko nie
w tych, w których powinien.
- I od tamtego czasu nikogo nie miałaś?
- Nikogo wartego wzmianki. W końcu uznałam, że
nie potrafię pobudzać mężczyzn do pokazywania się z
najlepszej strony.
Nick pochylił się, pocałował Michelle w czoło, a
potem znów się wyprostował.
- Ze mnie już wydobyłaś to, co najlepsze - po
wiedział poważnie.
Szczerość w jego głosie, jego ciemne, pełne wyrazu
oczy spowodowały, że Michelle chciała mu wierzyć.
88
S
R
Ale minione rozczarowanie odebrało jej całą uf-
ność. Nick wydawał się troskliwy. Ale czy to nie jest
tylko gra? Sądziła, że nie, a może po prostu bała się
mu zaufać. I dlatego postanowiła pozostać przy swoim
celu: cieszyć się towarzystwem Nicka, dopóki to moż-
liwe. Tym razem nie zamierza się angażować. Przez
wzgląd na ich wspólne dobro nie może sobie na to po-
zwolić. Uznała, że rozmowa stała się już za poważna i
trzeba ją sprowadzić na inne tory.
- Jaki jest twój sposób na grę wstępną? - spytała.
- Naprawdę chcesz to wiedzieć?
- Jasne.
Przysunął się bliżej i szepnął jej do ucha niskim,
aksamitnym głosem:
- Raczej wolałbym ci to pokazać.
Wziął truskawkę, ugryzł kawałek, a resztą owocu
przesunął po jej dekolcie, rowkiem między piersiami, a
potem z powrotem w górę. Michelle zadrżała, nagłe cie-
pło, jakie poczuła, nie miało nic wspólnego z letnim
upałem.
- Możesz sądzić, że nie żyję według surowych za
sad - zaczął - ale jednak stosuję się do nich, zwłaszcza
gdy chodzi o miłość.
Pochylił głowę i przesunął językiem po ścieżce, ja-
ką wytyczył truskawką, a potem popatrzył na Michelle
pociemniałymi oczami.
- Z reguły, kobieta potrzebuje kwadransa, by
osiągnąć orgazm, a ja uważam, że to dobrze spędzony
czas.
89
S
R
Michelle uznała, że gdyby nadal posługiwał się tru-
skawką i językiem, wystarczyłyby jej dwie sekundy.
- Naprawdę? Nie wiedziałam. - Mówiła drżącym, wy-
sokim głosem, ciało domagało się zaspokojenia na-
tychmiast, bez najmniejszej zwłoki.
- Nic dziwnego, sądząc po twoim poprzednim przyja-
cielu. - Objął ją i włożył jej do ust na pół zjedzoną tru-
skawkę. - Ale nie myśl sobie, że to nauka ścisła. Wszyst-
ko zależy od sposobu działania.
Przełknęła z trudem truskawkę.
- To znaczy?
- Czy użyję rąk, czy ust. Ogarniała ją coraz większa
gorączka.
- Och!
Lekko się uśmiechnął i pochylił do jej ucha.
- I zrobimy to w przyszłości, gdy już będziesz go-
towa.
Była całkiem gotowa. Gotowa, by zrzucić ubranie i
pchnąć go na plecy. Gotowa, by zmusić go do do-
trzymania obietnicy.
- Jak długo każesz mi czekać?
- Tak długo, aż cię przekonam, że nie szukam wy-
łącznie zabawy w łóżku.
Ale na razie ona chciała tylko tego, a przynajmniej tak
jej się wydawało.
- Aha. A skąd wiesz, że już nie jestem o tym prze-
konana?
- Bo wątpisz we mnie - odparł poważnie. -I z po-
90
S
R
wodu tego, co mi powiedziałaś. Chcę, byś uwierzyła,
że ja to nie on".
- Nie robiłam porównań między tobą a Brettem,
jeśli to masz na myśli.
, - Michelle, nie oszukuj się. Robiłaś. I nadal pew-
nie to robisz.
Niech go szlag trafi z tą jego intuicją i uporem. Mi-
chelle była już zmęczona rozmową. Zmęczona wspo-
minaniem. Pragnęła zapomnieć. Chciała, by Nick jej w
tym pomógł. Wzięła w ręce jego szorstką od zarostu
twarz.
- Doprowadzasz mnie do okropnej frustracji.
- A myślisz, że ja nie jestem sfrustrowany? - Mówił
szeptem. - Michelle, pragnę cię do bólu. Najchętniej
zdarłbym z ciebie ubranie tu, na tej kanapie, i wszedł
w ciebie natychmiast.
- Myślałam, że potrzebujesz kwadransa.
Tęskniła za dotykiem jego ust. Pragnęła pocałunku
tak, jakby jej narkotykiem była miłość. Nie będzie
zważała na ten jego głupi opór, złamie go. Przyciągnę-
ła jego głowę i przylgnęła do ust. Frustracja zaczynała
powoli ją opuszczać. Nick przygarnął ją do siebie i od-
dał pocałunek z tą samą dzikością.
Ale trwało to tylko chwilkę. W następnej wziął ją
na ręce i już niósł po schodach.
- Nick, dokąd mnie niesiesz?
- Położę cię do łóżka.
Zabawne, nie powiedział, że bierze ją do łóżka,
91
S
R
a tylko tego od niego chciała. Ale gdy dotarli do sy-
pialni, położył ją na kołdrze.
- Zpij - rozkazał.
Wsparła się na łokciach, zaszokowana nagłą zmianą
jego nastroju.
- Co powiedziałeś?
- Potrzebujesz snu. A ja potrzebuję prysznica. Po-
patrzyła na wymowne zgrubienie w jego spodniach.
- Nie tylko tego potrzebujesz.
- Nic mi nie jest - mruknął, przesuwając ręką po
brodzie.
Przeklęła w duchu jego upór. Przeklęła zdrowy roz-
sądek, z jakim nałożył sobie hamulce. Nie była tym
zachwycona, ale w końcu jutro też jest dzień i będzie
jeszcze wiele okazji, by przełamać ten opór. Niezależ-
nie od tego, czy było to rozsądne, czy nie, pragnęła
Nicka. Pózniej zmierzy się z konsekwencjami. Dużo,
dużo pózniej.
- Niech ci będzie. Idz pod prysznic - powiedziała
słodziutko. - A ja postaram się zasnąć. Nie minie kwa
drans, a już będę spała.
Potarł kark, wpatrując się w podłogę.
- Michelle Lewis, nie jesteś dobrą dziewczynką.
Gdy w końcu znów na nią spojrzał, uśmiechnęła
się do niego niewinnie.
- Ale wiem, jak być dobrą.
- Myślisz, że tego nie zauważyłem? - Ruszył do
łazienki.
92
S
R
- Och, Nick, jeszcze jedno.
- Co takiego?
- Mam nadzieję, że nie zużyłam całej ciepłej wody,
gdy się kąpałam.
- Nie szkodzi - rzucił na odchodnym. - Wolę zimny
prysznic.
93
S
R
ROZDZIAA SI�DMY
Jakieś kołysanie obudziło Michelle z pięknego snu o
ciepłych promieniach słońca na twarzy i gęstej zielonej
trawie pod bosymi nogami. I o Nicku.
Przeciągnęła się i otworzyła oczy. Był jasny dzień, za
oknem rozciągało się błękitne niebo. A Nick pochylał się [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum