Roberts Nora Nocny seans

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Colt tymczasem uniósł się, ściągnął z niej sweter
i odrzucił go na bok. Pod spodem miała białą koronko�
wą koszulkę, która w bardziej normalnych warunkach
podnieciłaby go jako symbol kobiecości. Bawiłby się
jej ramiączkami, muskając krągłe wzgórki piersi Alt-
hei. Teraz rozdarł ją jednym gwałtownym ruchem, by
jak najszybciej odsłonić je dla swoich zgłodniałych ust.
Smak jej rozgrzanej, pachnącej skóry podziałał na
niego jak narkotyk. A jej ciało wygięte w łuk, stłumio�
ne jęki i gorączkowy dreszcz były zródłem rozkoszy,
o jakiej nie śmiał marzyć. Chłonął ją więc wszystkimi
zmysłami, napawał się nią i nie mógł się nasycić.
Althea wbijała mu paznokcie w ramiona, by go
pospieszyć, bojąc się zarazem towarzyszyć mu tam,
dokąd pragnął ją zabrać. Wczepiona w niego kur�
czowo, wiła się pod nim w niemym zaproszeniu, by raz
jeszcze wygiąć się w łuk, gdy wyłuskiwał ją ze spodni.
Koronkowy trójkącik ustąpił pod jego drżącymi
palcami, by i tu mógł się nasycić do woli.
Okrzyk rozkoszy, jaki wyrwał się z ust Althei,
wstrząsnął nim do głębi. Wystrzeliła jak rakieta, eks�
plodowała, płonęła, rozpadając się na tysiące kawał�
ków. Colt nie dał jej jednak ani chwili wytchnienia,
a jego pieszczoty budziły w niej doznania, dla których
nie było nawet nazwy.
Gdy uniósł się nad nią, rozpalony, poczuł na sobie
159
jej wzrok. Wszedł w nią jednym silnym pchnięciem,
a wtedy oczy jej zaszły mgłą. Zrobiło mu się ciemno
przed oczyma, ukrył twarz w jej włosach i razem
zaczęli poruszać się w szaleńczym rytmie. Okrzyk
Althei przeszył ciemności, wyprzedzając o kilka se�
kund krzyk Colta.
Wyzuty z sił, opadł na jej wstrząsane dreszczem
ciało, łapiąc spazmatycznie oddech.
- Kto wygrał? - wydyszał po chwili.
Nigdy by nie przypuszczała, że można śmiać się
w takim momencie, a jednak zachichotała.
- Powiedzmy sobie, że był remis.
- Mnie to wystarczy. - Chciał się przekręcić na
bok, ale zabrakło mu sił. - Absolutnie wystarczy. Zaraz
cię pocałuję ~ wymruczał - ale najpierw muszę dojść
do siebie.
- Mogę poczekać. - Althea odpoczywała z zamk�
niętymi oczyma. Ciało Colta nadal było rozpalone,
a serce bilo bardzo nierówno. Pogłaskała go po ob�
nażonych plecach i nagle palce jej namacały wypukłą
bliznę.
- Co to? - zapytała, marszcząc brwi.
- Hm? - Ocknął się, zdumiony, bo omal na niej nie
zasnął. - To Irak.
Nie wiedziała, że tam był. Nagle uświadomiła sobie,
że sporą część jego przeszłości spowija mrok.
- Myślałam, że odszedłeś z wojska, zanim to się
zaczęło.
- Dobrze myślałaś. Zgodziłem się jednak wykonać
pewną drobną robotę, że tak powiem, na boku.
- Tak zwaną przysługę?
- Można by tak powiedzieć. Ostrzelali mnie, ale to
nie było nic poważnego. - Przyjrzał się jej spod
oka. - Czy mówiłem ci już, że masz przepiękne ra�
miona?
160
- Nie. I co? W dalszym ciągu wyświadczasz rządo�
wi przysługi?
- Tylko jeżeli mnie ładnie poproszą. - Przekręcił
się z jękiem na plecy tak, by Althea znalazła się na
górze. - Teraz lepiej?
- Aha - mruknęła z policzkiem przy jego piersi -
żebyśmy tylko nie zamarzli na śmierć.
- Nie zamarzniemy, jeżeli będziemy się ruszać. -
Uśmiechnął się, gdy uniosła głowę, by na niego spojrzeć.
- Metoda rodem ze szkoły przeżycia, pani porucznik.
- Oczywiście. - Ona także się uśmiechnęła. - Przy�
znam szczerze, że podobają mi się twoje metody,
Nightshade.
- Naprawdę? - Delikatnie przeczesał palcami jej
włosy.
- Naprawdę. Kiedy trzeba będzie znów dorzucić do
ognia?
- Och, mamy jeszcze trochę czasu.
- Skoro tak, nie traćmy ani chwili. - Nie przestając
się uśmiechać, zniżyła usta do jego warg.
- Racja. - Znów obudziło się w nim pożądanie, ale
tym razem pozwolił Althei przejąć inicjatywę. Gdy ich
usta się zetknęły, ostrze miłości przeszyło go na wskroś,
pozbawiając tchu. Przygarnął ją mocno i powiedział:
- Wiem, że to wyświechtane frazesy, ale nigdy dotąd
czegoś takiego nie przeżyłem. Z nikim, Thea.
Słowa te przeraziły ją, ale jeszcze bardziej przerazi�
ło ją nagłe uderzenie gorąca, jakim na nie spontanicz�
nie zareagowała.
- Nie mów tyle.
- Thea...
Potrząsnęła głową i uniosła się, przyjmując go
w siebie, a wtedy żadne słowa nie były już im potrzebne.
ROZDZIAA DZIEWITY
Colt obudził się wcześnie, jak zwykle. Natych�
miast zarejestrował blade światło, sączące się przez
płótno namiotu, szorstki koc, skalisty grunt pod ple�
cami, a przy boku smukłe i miękkie kobiece ciało. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum