Leigh Roberta Burzliwe maĹĹźeĹstwo

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

się jej włosom. - Widziałaś je tylko w przytłumionym świetle
restauracji.
- Są doprawdy wspaniałe.
- Dominik mówił, że to tycjanowski rudy, choć Randall
śmieje się, że są koloru marchewki.
Wypiły herbatę w przytulnym saloniku na tyłach domu, a
potem Aileen pokazała Sandrze pracownię Dominika. Od śmierci
męża nic w niej nie zmieniała.
- To chyba niezbyt mądre z mojej strony, ale jakoś nie mam
serca tego ruszać - wyznała. - Któregoś dnia zrobię rewolucję i
pozbędę się wszystkich pamiątek po nim.
Kiedy znów wróciły do salonu, Aileen otworzyła jedną z
BURZLIWE MAA%7łECSTWO 101
szuflad zabytkowego biurka i wyjęła z niej rękopis z mnóstwem
szkiców i rysunków.
- To książka dla dzieci, nad którą pracował Dominik - wy�
jaśniła.
Sandra zaczęła przeglądać rękopis, podziwiając piękne obraz�
ki, ilustrujące przygody bohaterów.
- Po prostu musisz to opublikować! - wykrzyknęła. - Nie
tylko dzieciom sprawisz radość, ale także wszystkim miłośnikom
talentu Dominika.
- Wydawca powtarza mi to samo. Może nawet bym się zde�
cydowała, gdybym tylko znalazła artystę, który potrafiłby do�
kończyć książkę. Jednak nadsyłane próbki zupełnie do mnie nie
przemawiają. Zresztą, sama zobacz.
Z innej szuflady wyjęła plik akwarel i podała je Sandrze.
- Hmm. Rozumiem, co masz na myśli. Chyba rzeczywiście
nie są wystarczająco dobre.
- A może ty byś spróbowała? - spytała Aileen.
Ton jej głosu zdradził Sandrze, że właśnie w tym celu została
tu dziś zaproszona. W odpowiedzi potrząsnęła przecząco głową.
- Nie nadaję się do tego.
- Randall twierdzi coś dokładnie przeciwnego, a ja ufam jego
osądom. Powiedział, że akwarele, które wiszą w sypialni twego
ojca, są dokładnie w tym stylu.
A więc rozmawiali już ze sobą po powrocie ze Stanów. No
proszę, a ona dopiero dzisiaj dowiedziała się, że Aileen przyje�
chała do domu.
- Spróbuj - nalegała Aileen. - Nie masz nic do stracenia.
- Z wyjątkiem naszej przyjazni - stwierdziła sucho Sandra.
- Obiecaj mi, że jeśli moje prace ci się nie spodobają, nie bę�
dziesz tego ukrywała.
- Daję ci słowo. Najwyżej nie wydam książki.
Sandra zabrała rękopis do domu. Randallowi nie wspomniała
o tym ani słowem, choć nie ukrywała, że była u Aileen na
102 BURZLIWE MAA%7łECSTWO
herbacie. Skoro on miał przed nią sekrety, ona także nie będzie
mówiła mu o wszystkim.
- Czy Aileen ma jakąś pracę, czy zajmuje się tylko urządza�
niem wystaw Dominika?
- Chcesz powiedzieć, że przez całe popołudnie nie miałaś
okazji o to spytać?
- Jakoś do tego nie doszłyśmy.
- Jest projektantką mody i to jedną z najlepszych w kraju.
- Powinna ponownie wyjść za mąż.
- Zgadzam się.
- Byłaby dla ciebie doskonałą żoną. Powinieneś pomyśleć o
tym, kiedy się rozstaniemy.
- Będę pamiętał.
Takiej odpowiedzi nie spodziewała się. Choć niby dlaczego
miało ją interesować, co Randall będzie robił po rozwodzie?
- W telewizji jest wywiad z szefem konkurencyjnej firmy.
Może masz ochotę popatrzeć?
Skinęła głową i weszła do pokoju Randalla. Rzadko tu zaglądała,
uważając, że to jego prywatny teren. Teraz usiadła w skórzanym
fotelu, naprzeciwko kominka. Randall włączył telewizor i usiadł
obok niej. W luznym swetrze i sportowych spodniach wyglądał
młodziej niż zwykle. Bez trudu wyobraziła go sobie siedzącego w
otoczeniu gromadki jasnowłosych dzieci, a może ognistorudych?
Nagle poczuła, że nie może siedzieć tak blisko niego. Zerwała
się z fotela i prawie wybiegła z pokoju, usprawiedliwiając się
pilnym telefonem, który miała wykonać.
Następnego dnia przeczytała rękopis Dominika, dokładnie
przyglądając się ilustracjom. Pózniej namalowała kilka obraz�
ków, które, choć nie naśladowały wiernie jego stylu, nie bardzo
się jednak różniły.
Zajęło jej to cały dzień, choć przed piątą skrupulatnie sprząt�
nęła cały warsztat. Nie chciała, żeby Randall zobaczył jej prace,
zanim sama nie nabierze przekonania, że są wystarczająco dobre.
BURZLIWE MAA%7łECSTWO
103
Następny dzień również spędziła z pędzelkiem w ręku. Na�
bierała coraz większej pewności, że uda jej się sprostać zadaniu,
które postawiła przed nią Aileen.
Przyglądała się z zadowoleniem ostatniej ilustracji, kiedy po�
czuła na sobie czyjś wzrok. Obejrzała się i napotkała spojrzenie
Randalla.
- Wcześniej dziś wróciłeś! Jest dopiero czwarta!
- Ojciec czuje się dobrze - uspokoił ją. - Miałem spotkanie,
które skończyło się wcześniej, niż przypuszczałem. - Przeniósł
wzrok na obrazek. - Doskonały. Cieszę się, że przyjęłaś propo�
zycję Aileen. Myślę, że ta praca jest dla ciebie stworzona.
- Obawiam się, że masz rację.
- Dlaczego się obawiasz? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Archiwum